Niet langer in de Naam der Koningin

 

Majesteit,

 

In uw naam wordt recht gesproken, maar het verdient de naam ‘recht’ niet meer. De uitspraken worden krommer, zoals dat in de politiek gebeurt die leeft bij de waan van de dag in plaats van te waken voor een rechtvaardige samenleving. Ik wil u vragen om aan uw regering vriendelijk te verzoeken dat het gebruik van de term ‘recht doende in naam der Koningin’ met onmiddellijke ingang wordt gestopt. Ik wil graag het voorbeeld toelichten waarom u niet langer uw naam aan rechtsuitspraken dient te lenen.

 

Onlangs sprak het hoogste rechtscollege, de Raad van State, uit dat een aidspatiënt uit Ghana terug kan naar zijn land, omdat de behandeling van zijn chronische ziekte daar kan plaatsvinden.

Tot nog toe was behandeling een zaak van een behandelend arts, die op de hoogte is van de ziektegeschiedenis van de patiënt, de werking van de medicijnen en de mogelijke bijwerkingen, het in de gaten houden van het verloop door regelmatige controles op de effecten van de behandeling op het immuunsysteem.

Vanaf nu kan de behandeling volgens de Raad van State volstaan met het uitschrijven door een arts van een recept voor een medicijn dat in Ghana niet verkrijgbaar is en ook niet in het bestaande behandelprogramma is opgenomen. Met andere woorden: de arts weet niet precies wat hij voorschrijft en is onvoldoende in staat de effecten van de behandeling te meten.

Met dat recept kan de patiënt naar één apotheek in Accra om het medicijn te laten bestellen in het Verenigd Koninkrijk. De kosten van de medicatie bedragen ca. 1.250 euro voor 30 dagen. Dat is voor een Nederlander met een modaal inkomen zonder een ziektekostenverzekering al niet op te brengen. Met een stukken lagere levensstandaard in Ghana al helemaal niet voor een inwoner van Ghana.

 

Ik weet dat het tegenwoordig mogelijk is om als privépersoon medicijnen te bestellen via internet, maar het komt mij voor dat zelf dokteren in de situatie van een levensbedreigende ziekte af te raden valt in een land waar het medicijn geen onderdeel uitmaakt van het behandelprogramma. Daar komt nog bij dat de medicijnen onbetaalbaar zijn, zelfs als iemand op vrijwillige basis besluit tot terugkeer naar land van herkomst en een vertrekbijdrage van het I.O.M. meekrijgt voor chronisch zieken. Met dat bedrag zouden ongeveer 75 pillen kunnen worden besteld. Wat er met een patiënt na die 75 dagen gebeurt, valt alleen maar te raden: er ontstaat al snel een medische noodsituatie, die, omdat er niet langer adequaat behandeld kan worden, eindigt met de dood.

 

De Raad van State gaat aan die gevolgen van de uitspraak voorbij. De Raad volgt in de regel de stelling van de Immigratie- en Naturalisatiedienst, ook al komt een lagere rechtbank tot een andere conclusie. De Raad is daarmee een politiek orgaan geworden en is daardoor niet langer onafhankelijk.

Ik vind dat niet alleen onethisch, maar ook in strijd met de wijze waarop u mensen met compassie bejegent. Daarom zou u er niet langer mee mogen instemmen dat op deze wijze wordt gepretendeerd dat in uw naam recht zou zijn gesproken. Het is een aantasting van uw goede naam en waardigheid. Leek uw rol tijdens de formatie beperkt tot een toneelstukje, nu u geen invloed meer hebt op de totstandkoming van een nieuw kabinet. Op dit punt zou u kunnen besluiten om de regie in handen te nemen door te verklaren dat u geen prijs meer stelt op een loze term die de lading niet meer dekt.

Ik vraag u dit, omdat de betreffende patiënt voor mij geen dossier of vreemdelingennummer is, maar een mens die mij aankijkt.

 

Met vriendelijke groet,

 

Cor Ofman